پیمایش موضوعات پیچیده در درمان

به بیماری که دیدگاه نژادپرستانه یا افراطی را در طول جلسه درمانی تایید می کند، چه می گویید؟ در مورد کسی که مصمم است وابستگی سیاسی یا مذهبی شما را بیاموزد، یا کسی که بفهمد به چه کسی رای داده اید و آن را یک مشکل می بیند، چطور؟

به سوالات بیماران پاسخ دهید

بیماران به طور طبیعی در مورد درمانگران خود کنجکاو هستند. دکتر اینوسنت اوکوزی، پزشک بالینی در موسسه Southdown در انتاریو، کانادا، که دارای مدرک دکترا در روانشناسی مشاوره است، گفت: در اوایل درمان، ممکن است زمانی که بیمار به دنبال پذیرش و اطمینان خاطر است که شما می توانید به مشکلاتش کمک کنید، سؤالاتی مطرح شود.

همانطور که یک بیمار ممکن است در هنگام توصیف درگیری با همسرش از شما بپرسد که آیا متاهل هستید، ممکن است در مورد اعتقاد مذهبی، وابستگی سیاسی یا عقاید شما در مورد موضوعی که برایشان مهم است بپرسد.

“نگرانی اساسی برای مشتری در آن مرحله این است: آیا واقعاً می توانید به من کمک کنید؟” اوکوزی، که همچنین رئیس بخش APA است، گفت. 36 (انجمن روانشناسی دین و معنویت).

در چنین مواردی، او توصیه می‌کند که به بیمار اطمینان داده و مکالمه را روی نیازهای او متمرکز کنید، مثلاً با گفتن این جمله: «می‌خواهم بفهمی که آیا من واقعاً می‌توانم مبارزات شما را درک کنم یا خیر». سپس، نگرانی ارائه آنها را تکرار کنید و به آنها بگویید که تمام تلاش خود را برای کمک کردن انجام خواهید داد.

می‌توانید بیشتر بررسی کنید که آیا بیمار درباره قضاوت شما نگران است یا خیر و به او اطمینان دهید که دیدگاه‌های او در مورد اسلحه گرم یا سقط جنین، به عنوان مثال، نگرانی شما برای رفاه او یا تمایل شما برای کمک به آنها را کاهش نمی‌دهد.

هنگامی که رابطه درمانی برقرار است، ممکن است یک بیمار با دیدگاه های مشابه، جهت گیری سیاسی شما را حدس زده باشد. دکتر ویلیام دوهرتی، استاد علوم اجتماعی خانواده در دانشگاه شهرهای دوقلوی مینه‌سوتا که بنیانگذار طرح دپولاریزاسیون سیاسی Braver Angels بود، گفت: خودافشایی، که در این مورد احتمالاً پیوند درمانی را تقویت می‌کند، ممکن است مناسب باشد.

او گفت: «اگر آن‌ها این موضوع را به این دلیل مطرح می‌کنند که احساس خویشاوندی با شما می‌کنند، هنجار این است که شما می‌توانید به‌طور مختصر نظر خود را آزادانه بیان کنید، به‌جای اینکه موضع سختی علیه بحث در مورد این موضوع در درمان بگیرید.

از سوی دیگر، بیماری که عدم همسویی را تشخیص می‌دهد ممکن است سؤالات مهمی بپرسد («به چه کسی در سال 2020 رای دادید؟» «آیا به خدا اعتقاد دارید؟» یا «آیا طلاق گرفته‌اید؟») زیرا دیدگاه‌های او در مورد موضوع داده شده بخش مهمی از هویت آنها است.

دوهرتی گفت: “اگر کسی را دارید که این برای او مشکل بزرگی است، به احتمال زیاد این بخشی از دلیل درمان آنهاست.” آنها ممکن است دنیا را سیاه و سفید ببینند. آنها ممکن است دوستان و اعضای خانواده خود را بیگانه کرده باشند که احساس می کنند با آنها متفاوت هستند.”

یک اختلاف نظر را از نظر درمانی مدیریت کنید

اگر بیمار نظرات شما را آموخته یا حدس زده است و آنها را مشکل می بیند، سولومونوف توصیه می کند از آن به عنوان فرصتی برای کمک به بیمار استفاده کند تا یاد بگیرد که با اختلاف نظر در زمینه روابط دیگری که برایش ارزش دارد کنار بیاید. او گفت که به احتمال زیاد آنها در سایر روابط بین فردی با چالش های مشابهی روبرو هستند.

دوهرتی پیشنهاد می‌کند بررسی کنید که چگونه احساس بیمار نسبت به شما ممکن است با احساسی که او نسبت به سایر افراد زندگی خود دارد – اعضای خانواده، دوستان، همکاران – که باورهایشان با باورهای خودشان متفاوت است، مرتبط باشد.

او گفت: «تمام تلاش خود را بکنید که با آنها کنار بیایید و همیشه به آنها این حق را بدهید که از درمان کناره گیری کنند. “اما من واقعاً این را به عنوان یک سرفصل برای درمان، تقریباً به عنوان یک فراخوان برای کمک در نظر می‌گیرم.”

سخنان نفرت انگیز را زیر سوال ببرید

دیدگاه‌های مخالف یک چیز است، اما اگر بیمار به لفاظی‌های نفرت‌انگیز یا تعصب‌آمیز نسبت به دیگران مانند استفاده از توهین نژادی منحرف شود، چه؟

لورا آن وینتر، CPsychol، مدرس ارشد دانشگاه منچستر در انگلستان، گفت: “من مسئولیت مهمی دارم که با چنین اظهارنظرهایی موافق نباشم، بنابراین سکوت رویکرد درستی به نظر نمی رسد.” تلاقی سیاست و درمان را مطالعه می کند. “اما یک چالش مستقیم ممکن است همیشه سازنده ترین نباشد.”

دوهرتی توصیه می کند با یک سوال پاسخ دهید. به عنوان مثال، وقتی پدری در یک جلسه خانواده درمانی درباره زنان سیاهپوست اظهارنظر تحقیرآمیزی کرد، دوهرتی به آن نظر برگشت و گفت: «این زبان بسیار قوی بود. چه احساسی داری که جلوی پسرت این حرف را بزنی؟»

در درمان انفرادی، او پیشنهاد می کند که بیمار را با این جمله ترغیب کنید: «وقتی از آن عبارت استفاده کردید، چگونه فکر می کردید که ممکن است به آن پاسخ دهم؟»

از عقب نشینی اطلاعات نادرست و تئوری های توطئه خودداری کنید

در جامعه‌ای مملو از اطلاعات نادرست در مورد COVID-19، انتخابات و سایر مسائل، جای تعجب نیست که نظریه‌های افراطی در درمان ظاهر شوند. اگرچه ممکن است تمرین‌کنندگان برای تصحیح اطلاعات نادرست تمایل زیادی داشته باشند، فیشر هشدار می‌دهد که بیماران ممکن است قبلاً در باورهای خود تثبیت شده باشند و هر گونه عقب‌نشینی به احتمال زیاد آنها را بیگانه می‌کند تا کمک به آنها.

هرگز ایده خوبی نیست که در یک جلسه درمانی وارد یک مسابقه حقیقت‌سنجی شوید. از خود بپرسید: آیا پرداختن به این موضوع برای مشتری درمانی است؟ سولومونوف گفت.

برخی از بیماران ممکن است نسبت به نظرات افراطی دوستان یا اعضای خانواده ابراز ناراحتی کنند. در آن صورت، فیشر پیشنهاد می‌کند که به بیمار یادآوری کنیم که باورهای دیگران معمولاً خارج از کنترل ما هستند و به آنها کمک کنیم تا با آن کنار بیایند.

ارجاع بدهید

در موارد نادر، یک درمانگر ممکن است به این نتیجه برسد که به دلیل تعارض شدید یا اختلاف نظر، صلاحیت درمان بیمار را ندارد. برای مثال، یک تمرین‌کننده یهودی ممکن است تصمیم بگیرد که با بیماری که دیدگاه‌های ضدیهودی ابراز می‌کند و وقوع هولوکاست را انکار می‌کند، پیش نرود.

Childress-Beatty گفت که استاندارد کد اخلاقی APA در مورد منافع شخصی (3.06)، که برای رسیدگی به تضاد منافع سنتی نوشته شده است، می تواند در چنین شرایطی مفید باشد. او گفت، اگر یک تمرین‌کننده تشخیص دهد که تعارض به اندازه‌ای بزرگ است که «به عینیت، شایستگی، یا اثربخشی آنها لطمه بزند» یا خطر «آسیب یا استثمار» را تهدید کند، باید رابطه را خاتمه دهد.

او گفت: «در چنین مواقعی، «کدال اخلاق ما کاملاً واضح است که شما به مشتریان ارجاع خوبی به پزشکانی ارائه می‌دهید که صلاحیت درمان آنها را دارند».