من می خواهم تنها باشم: ظهور زندگی مستقلی

جولای 2, 2023

0 7 خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

جوامع بشری، در همه زمان ها و مکان ها، خود را حول محور اراده زندگی با دیگران سازمان داده اند. در طول نیم قرن گذشته، گونه ما یک آزمایش اجتماعی قابل توجه را آغاز کرده است. برای اولین بار در تاریخ بشر، تعداد زیادی از افراد در همه سنین، در همه مکان ها، از هر گرایش سیاسی به صورت مجرد شروع به زندگی کرده اند. تا نیمه دوم قرن گذشته، اغلب ما در سنین جوانی ازدواج می کردیم و تنها در هنگام مرگ از هم جدا شدیم. حالا بعدا ازدواج می کنیم. طلاق می گیریم و سال ها یا دهه ها مجرد می مانیم.

اعداد هرگز کل داستان را بیان نمی کنند، اما در این مورد آمار شگفت انگیز است. بر اساس گزارش شرکت تحقیقات بازار Euromonitor International، تعداد افرادی که به تنهایی در سطح جهان زندگی می کنند، به طور سرسام آوری در حال افزایش است و از حدود 153 میلیون نفر در سال 1996 به 277 میلیون در سال 2011 رسیده است – افزایشی حدود 80٪ در 15 سال. در بریتانیا، 34 درصد از خانواده ها یک نفر در آنها زندگی می کنند و در ایالات متحده این رقم 27 درصد است.

ساکنان تک نفره معاصر در ایالات متحده عمدتا زنان هستند: حدود ۱۸ میلیون نفر در مقایسه با ۱۴ میلیون مرد. اکثریت، بیش از ۱۶ میلیون نفر، بزرگسالان میان سال بین ۳۵ تا ۶۴ سال هستند. سالمندان حدود ۱۱ میلیون نفر از کل جمعیت را تشکیل می دهند. جوانان بین ۱۸ تا ۳۴ سال بیش از ۵ میلیون نفر در مقایسه با ۵۰۰،۰۰۰ نفر در سال ۱۹۵۰ هستند که آن ها را به سریع ترین بخش از جمعیت سولو تبدیل می کند.

سوئد بیش از هر جای دیگری در جهان ساکنان انفرادی دارد، به طوری که 47 درصد از خانواده ها دارای یک ساکن هستند. پس از آن نروژ با 40 درصد قرار دارد. در کشورهای اسکاندیناوی، دولت رفاه آنها از اکثر شهروندان در برابر جنبه های دشوارتر زندگی در تنهایی محافظت می کند. در ژاپن، جایی که زندگی اجتماعی از لحاظ تاریخی حول محور خانواده سازماندهی شده است، حدود 30 درصد از کل خانوارها یک ساکن دارند و این میزان در مناطق شهری بسیار بالاتر است. هلند و آلمان نسبت به بریتانیا سهم بیشتری از خانواده های یک نفره دارند. و کشورهایی که سریع ترین رشد را در خانواده های یک نفره دارند؟ چین، هند و برزیل.

اما با وجود همه گیری جهانی، تنها زندگی کردن واقعا مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است. ما آرزو داریم جای خودمان را به عنوان بزرگ سال پیدا کنیم، اما نگران این هستیم که آیا ماندن در این راه درست است، حتی اگر از آن لذت ببریم. ما نگران دوستان و اعضای خانواده ای هستیم که همسر مناسبی پیدا نکرده اند، حتی اگر اصرار داشته باشند که خودشان خوب هستند. ما تلاش می کنیم از پدر و مادر بزرگ و مادربزرگ هایی که تنها زندگی می کنند حمایت کنیم.

در تمام این موقعیت‌ها، تنها زندگی کردن چیزی است که هر فرد یا خانواده آن را به عنوان خصوصی‌ترین موضوع تجربه می‌کند، در حالی که در واقع یک وضعیت فزاینده رایج است.

هنگامی که بحثی عمومی در مورد افزایش تنهایی زندگی وجود دارد، مفسران آن را به عنوان نشانه ای از پراکندگی مطرح می کنند. در واقع، واقعیت این تجربه بزرگ اجتماعی بسیار جالب تر و به مراتب کم تر منزوی کننده تر از آن چیزی است که ما باور کنیم. افزایش تنهایی زندگی یک تجربه اجتماعی تحول آفرین بوده است. این امر شیوه درک ما از خودمان و صمیمی ترین روابطمان را تغییر می دهد. این شیوه ساخت شهرهایمان و توسعه اقتصادمان را شکل می دهد.

پس چه چیزی باعث رانندگی آن می شود؟ ثروت تولید شده توسط توسعه اقتصادی و امنیت اجتماعی ارائه شده توسط دولت های رفاه مدرن باعث افزایش رشد شده است. یکی از دلایلی که بیشتر از هر زمان دیگری تنها زندگی می کنند این است که می توانند از عهده این کار برآیند. با این حال، بسیاری از کارها وجود دارد که ما می توانیم انجام دهیم، اما انتخاب نکنیم، به این معنی که توضیح اقتصادی تنها یک تکه از پازل است.

علاوه بر رونق اقتصادی، این رشد ناشی از تغییر فرهنگی است که امیل دورکیم، یکی از شخصیت‌های پایه‌گذار جامعه‌شناسی در اواخر قرن نوزدهم، آن را فرقه فرد نامید. به گفته دورکیم، این فرقه از انتقال از جوامع سنتی روستایی به شهرهای صنعتی مدرن رشد کرد. اکنون پرستش فرد بسیار فراتر از آنچه دورکیم تصور می کرد تشدید شده است. چندی پیش، شخصی که از همسر خود ناراضی بود و خواهان طلاق بود، باید این تصمیم را توجیه می کرد. امروز اگر کسی با ازدواجش برآورده نمی شود، باید ماندن در آن را توجیه کند، زیرا فشار فرهنگی برای خوب بودن با خود وجود دارد.

نیروی محرکه دیگر، انقلاب ارتباطات است که به افراد اجازه می دهد لذت های زندگی اجتماعی را حتی زمانی که تنها زندگی می کنند، تجربه کنند. و مردم بیش از هر زمان دیگری زندگی می کنند، به ویژه به این دلیل که زنان اغلب به جای سال ها از همسران خود پیشی می گیرند و بنابراین پیری به تنهایی به تجربه ای رایج تبدیل شده است.

نکات زندگی مستقلی